In sos annos o dècadas coladas, amus connotu gente meda chi pariat indeosada de sa limba sarda e chi s’est ghetada a operare in prode de sa limba nostra. In medas, però, ant tentu su difetu de lu fàghere pro su dinare o pro su podere, finas como.
Calicunu s’est arremontadu o est torradu a s’italianu, bidende chi su sardu no li rendet cantu disìgiat.
Àteros si sunt riterados, bidende chi su resurtadu de s’òpera issoro non fiat reconnotu comente s’isetaiant.
Àteros galu, ant impreadu sas fortzas issoro pro distruire cale si siat possibilidade de impreu ufitziale e unitàriu de su sardu.
Bi nd’at chi ant fatu cale si siat cosa pro afortire su separatismu e su localismu linguìsticu.
E bi nd’at chi ant ghetadu ludu e venenu contra a chie cuntrastaiat sas punnas de podere issoro o no lis andaiat in fatu comente cateddos.
Ma b’at chie non s’est paradu e non si parat e sighit in su caminu de su sardu, fraighende unidade, impreu ufitziale e modernu, pro dare tempus venidore a sa limba natzionale nostra.
Unu de custos protagonistas positivos de sa gherra pro su sardu, chi non s’est mai paradu o pasadu in custos annos, est Papiros editziones, chi sighit a produire limba iscrita e bellesa literària in sardu, cunformende·si semper a sas règulas normativas iscritas de sa limba sarda istabilidas dae sa Regione sarda, chi como sunt sas de sa Limba sarda comuna.
Custas pàginas in su web cherent èssere una testimonia de s’òpera de Papiros, basada in su voluntariadu editoriale, sena finalidades lucrativas o de podere. Gràtzias a sas chentinas de letores chi tenet dae annos, in Sardigna e in logu istràngiu !